parsshoataba

ز نوری که تابید بر بام و در،
درخشید تابا چو ماه سحر
پارس شعاع است، نامی بلند،
فروزنده‌ی نور در هر پسند
ز صنعت، نشانی‌ست در کار او،
بلندآوران را بود یار او
دِرَخشَنده چون اَختَرِ آسِمان،
به روشن‌دلی شد چِراغِ جَهان
نوآوری‌اش، مایهٔ اعتِبار،
پژوهش‌مَدار است و پُر اِقتِدار
چراغی‌ست روشن به راهِ وَطَن،
نشان از دِرَخشِش، نَهُفته به تَن
نخست آن خط تولیدِ با اقتدار،
که روز و شب افتد به جانش غبار
به دستان پرکار و چشمانِ تیز،
بسازد چراغی چو خورشید، ریز
و آن تیم آی‌تی، دل و مغز کار،
که بگشاید از پیچ‌وخم‌ها گذار
نهان در دلِ سیم‌ها نور هست،
که از همّت‌شان شد فضا بی‌غرست
تدارکات، یارانِ پشتِ سپاه،
ز کوشش‌شان می‌رسد نورِ راه
هر آن چیز باید به موقع، به جا،
فراهم کنندش، سراپا رضا
فروشندگان با زبانِ لطیف،
به دل می‌نشانند گفتارِ نیف
چو مهتاب تابان به شب‌های تار،
سخن‌شان بود روشنی در قرار
و آن حسابداری، دقیق و شکیب،
که با نظم باشد چو ساعت، رقیب
ز تراز و ترازنامه‌های زرنگ،
نگه می‌دارد چراغ از فرنگ
تیم گمرک نیز است چون مرزبان،
گشاید ره کالا در هر مکان
به مهر و به تدبیر و با اعتبار،
برد زحمت از دوش با افتخار
و آن تیم برنامه‌ریزیِ هشیار،
که دارد به آینده‌ی کار، نگار
ز تدبیرشان نظم گیرد زمان،
شود کارها ساده چون داستان
مدیریت آن رکنِ استوار،
که هم نظم دارد، هم از دل، شعار
به تدبیر و تدریج و فکر بلند،
کشاند به قله، چراغِ پسند
اگر تابا امروز روشن شده‌ست،
ز همّت همین یاران روشن شده‌ست

pop